Artrose is een aandoening van de gewrichten, in het dagelijks leven ook wel slijtage genoemd. Gewrichten zorgen er voor dat je lichaam flexibel is, ze zorgen er bijvoorbeeld voor dat je je armen en benen kunnen buigen en strekken. Een gewricht wordt meestal gevormd door twee botten. Om het uiteinde van dat bot heen ligt een gladde bekleding: het gewrichtskraakbeen.

Artrose is een aandoening waarbij het gewrichtskraakbeen in kwaliteit achteruit gaat en op den duur zelfs geheel kan verdwijnen. De bot uiteinden komen dan tegen elkaar. Hierdoor kunnen er ook problemen ontstaan met het onderliggende bot. Als reactie op de verminderde kraakbeen bescherming gaat het bot zijn dragende oppervlak vergroten om de druk op het gewricht te verminderen. Het gewricht kan daardoor uitsteeksels vormen (osteofyten), dikker worden en misvormd raken. Hierdoor worden bewegingen pijnlijk en je krijgt de neiging om het gewricht steeds minder te gaan bewegen. Dit veroorzaakt weer dat je stijf wordt en dat je spieren slapper worden.

Beenlengteverschillen komen heel vaak voor. Kleine verschillen in beenlengte hebben zonder klachten geen behandeling nodig. Slechts in uitzonderlijke gevallen is het nodig om een beenlengteverschil van maximaal één centimeter te compenseren. Als reden hiervoor kan gedacht worden aan rugklachten die door het lengteverschil worden veroorzaakt. 

Als het beenlengteverschil groter is en het invloed heeft op het looppatroon, zal dit verschil gecompenseerd moeten worden in het schoeisel. Bij sommige mensen is het ene been langer dan het andere. Door het lengteverschil gaat het bekken scheef staan en om dit te compenseren gaat de rug een kromming maken. Dit lukt door de spieren aan één kant van de rug constant te spannen. 

Beenlengteverschil geeft meestal geen klachten, dus ook geen rugpijn. Pas bij een groot verschil in lengte (ongeveer 2,5 cm en meer) bestaat er kans dat de rugspieren zodanig moeten spannen dat er rugpijn ontstaat.

Diabetes is een zeer complexe ziekte die verschillende organen en systemen kan aantasten. Zo kunnen door verkalking de slagaders dichtslibben waardoor bloedvoorziening vermindert, en kunnen zenuwen ontsteken (polyneuritis) waardoor het gevoel kan verminderen of verdwijnen. Dit heeft ook een invloed op de voet. Er treden veranderingen op in de stand van de voet waarbij op sommige plaatsen meer druk ontstaat (drukplaatsen). Daarnaast maakt diabetes mensen ook gevoeliger voor infecties door schimmels en bacteriën. 

Letsels aan de voeten komen bij mensen met diabetes vaak voor. Soms vallen kleine wondjes niet op omdat men de pijn niet voelt. Een slechte doorbloeding zal er ook voor zorgen dat deze wondjes moeilijk of niet genezen. Slecht verzorgde wondjes geraken bovendien gemakkelijker besmet. De chronische voetproblematiek bij diabetici noemen we de diabetische voet.

Platvoeten, oftewel pes planus, is afwijking aan de voet. Platvoeten zijn een veelvoorkomende afwijking die veel pijn, zwelling en vermoeidheid in de voet kunnen veroorzaken. Net als bij de meeste voetafwijkingen kan dit ook resulteren in klachten over de knieën, heupen en rug. 

Als iemand rechtop staat, zijn de tenen, de bal, de buitenkant van de voet en de hiel in contact met de grond. Dit is te zien aan de afdruk van een blote voet. Een normale voet heeft een voetboog aan de binnenzijde (als de voet op de grond rust) en is vrijwel plat aan de buitenzijde. Bij platvoeten is de voetboog zodanig verzakt dat de voetboog gedeeltelijk of geheel op de grond rust. 

Platvoeten kunnen het gevolg zijn van een verkeerde stand van de benen, van letsel aan de voeten door sporten of andere activiteiten waarbij de voeten zwaar worden belast.

Een doorgezakte enkel is een aandoening waarbij de mediale voetboog (binnenzijde voet) is doorgezakt en in het ergste geval in aanraking komt met de grond. In sommige gevallen is de voetboog nooit ontwikkeld (platvoeten).

Een hielspoor is een ontsteking van de bindweefselband aan de onderkant van de voetzool. Het is een uitgroeisel van botweefsel aan het hielbeen (calcaneus) in de vorm van een kromme doorn. Een hielspoor bevindt zich vaak daar waar de peesplaat zijn aanhechting heeft op het hielbeen. Dit is met röntgenfoto’s aan te tonen. Indien er op de röntgenfoto geen afwijkingen te vinden zijn, dan is er eerder sprake van een irritatie of ontsteking van de peesplaat. De pijnplaats bij een hielspoor is vaak met één vinger aan te wijzen. 

De pijn in de hiel wordt veroorzaakt door een ontsteking in het peesblad (plantaire fascie) dat aan de onderzijde van de voet onder de huid zit. Bij overrekking van dit peesblad kunnen er kleine scheurtjes ontstaan die een ontsteking veroorzaken. Wanneer u slaapt, heeft u uw enkels gestrekt (tenen naar beneden). Als u dan ‘s morgens uit bed stapt en de eerste stappen zet, wordt de pees uitgerekt en veroorzaakt pijn in het gebied van de hiel. 

Holvoeten zijn vaak erfelijk, maar het kan ook een secundair verschijnsel zijn bij een neurologische aandoening. Holvoeten zijn meestal niet manueel te corrigeren. Dit wordt vooral veroorzaakt door de verkorting van het peesblad dat onder de voet loopt (plantaire fascie). De holvoet kenmerkt zich door een stugge voet met hoge wreef, brede voorvoet, klauwtenen en/of het naar buiten kantelen van de hiel. Ook kan overmatige eeltvorming ter hoogte van het midden van de bal van de voet een probleem vormen. Vaak hebben mensen met holvoeten klachten over instabiliteit (neiging tot zwikken). Als een kind holvoeten heeft is het zinvol om na te gaan of dit een aangeboren of verworven probleem is. Bij kinderen kunnen holvoeten een eerste uiting van HMSN zijn. Bij HMSN bereiken de signalen van het centrale zenuwstelsel de spieren niet meer, of niet voldoende, omdat de zenuwvezels zijn aangetast waardoor de kracht van de spieren afneemt. 

De spieren worden dunner (atrofisch), doordat ze minder gebruikt worden. Ook worden gevoelssignalen niet goed doorgegeven aan de hersenen. Hierdoor kunnen afwijkingen in het gevoel ontstaan (bijvoorbeeld een verminderd pijngevoel). Holvoeten komen verder veel voor bij spina bifida (open ruggetje). De holvoet gaat vaak samen met naar buiten kanteling van de hiel. Dit kan weer leiden tot balansproblemen.